ROZDZIAŁ 9

(Lissa)

 

 

Obudziłam się o 9:00. Tym razem spałam spokojnie. Jeszcze lekko zdenerwowana chwiciłam bielizne i ostro chwciłam klamkę. Niestety drzwi nie otworzyły się i z impetem wleciałam na nie. Zakręciło mi się w głowie i upadłam. Nagle te nieszczęsne drzwi się otworzyły i do środka wleciała Arlene.

- Co się stało ? Usłyszałam huk i przybiegłam - gdy zobaczyła mnie na podłodze , zauważyłam na jej twarzy zmartwienie.

- Wszystko w porządku ?

- Nie ! Właśnie zderzyłam się z drzwiami!

- Widać. Masz na czole wielkiego guza.

- Nie pomagasz!

Arlene pomogła mi podnieść się z podłogi i przyniosła mi z kuchni worek lodu na obolałe miejsce. Chwilę póżniej ogaenęłam się i zjadłam śniadanie. Poszłam z powrotem do swojego pokoju i polozyłam się na łóżku. Musiałam sobie wszystko dokładnie przemyśleć. Gdy zaczęłam myśleć o Nathanie przypomniała mi sie kartka z numerem telefonu, którą mi dał podczas naszego pierwszego spotkania. Chwyciłam za telefon i z lekkim wachaniem wstukałam jego numer. Z wątpliwością i strachem jednocześnie nacisnęłam przycisk "zadzwoń".

 

 

 

(Nathan)

 

 

Siedziałem z Maxem w salonie i oglądaliśmy jakiś film. Tom, Kelsey, Siva i Nareesha poszli na podwójną randkę, więc ja, Max i Jay siedzieliśmy nudząc sie w domu. Wróć! Jay miał zajęcie. Przeglądał swoją nową książkę kucharską i co chwilę krzyczał "eureka".

- Eureka! - no właśnie o tym mówie.

- Co sie znowu stało Jay? - miałem go już dość.

- Co myślicie o "homarze w sosie maślanym"?

- Wiesz co, Jay? Zostań lepiej przy spaghetti i zapiekankach. - śmiał się Max.

- Nie doceniacie sztuki kulinarnej! Idę do siebie. - Jay strzelił focha i poszedł na górę.

- Wreszcie mamy trochę spokoju. - uradował się łysy.

Nagle mój telefon zaczął dzwonić. Spojrzałem na wyświetlacz. Nieznany numer. Pomyślałem tylko o jednej osobie. Lissa.

- Halo? - powiedziałem do telefonu

- Nathan, to ja Lissa. - tak! Zadzwoniła!

- Cześć. Ciesze się, że dzwonisz. Mam nadzieję, żę nie gniewasz sie za tą sukienkę. - usmiechnąłem sie słysząc jej głos.

- Trochę, To była częściowo moja wina. To ja oblałam cię barszczem.

- Już o tym zapomniałem. - zamilkłem na chwilę i dodałem niepewnie. - Dasz sie gdzes zaprosić?

- Nie wiem, a kiedy?

- O 15:00? Tylko tym razem bez żadnych niespodzianek.

- Dobrze, a gdzie?

- To juz zostaw mnie.

- Nathan...

- Zaufaj mi. Przyjadę po ciebie.

- Niech będzie. Do zobaczenia

- Do zobaczenia.

Rozłączyłem się i zacząłem krzyczeć na cały głos.

- TAK! Umówiłem się z nią!

- Spokojnie młody! Bez ekscesów. - bezskutecznie próbował uspokoić mnie Max.

- Jak mam być spokojny? Dziewczyna z moich marzeń zgodziła się na spotkanie...

 

 

CDN...

 

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Wiem, beznadziejne. Jakoś nie miałam weny ;-(

Proszę o komentarze <3

 

Z dedykacją dla mojej siostruni Edyty, która miała baaaardzo ciężki tydzień....