ROZDZIAŁ 6

(Nathan)

 

 

Siva wybuchnął głośnym śmiechem. Tom, Max i ja byliśmy cali w zapiekance Jaya.

- Zamknij sie Seev! To nie jest śmieszne! - wkurzył się Max.

- Właściwie trochę jest. Tylko szkoda tej zapiekanki, miałem na nią taką ochotę... - dorzucił Tom.

- Moje arcydzieło! - krzyczał Jay.

- Zrobisz nam drugą. Ale to jutro. - powiedziałem. - Idę się przebrać i ma sie rozumieć, że znowu jemy na mieście?

- Niestety. - odrzekł jeszcze smutny Jay.

Seev i Tom zaczeli się spierać gdzie zjemy, a ja poszedłem na górę. Szybko zrzuciłem z siebie brudne ciuchy, przebrałem się w ciemne jeansy, fioletową koszulkę oraz bluzę i zbiegłem na dół do chłopaków. Maxa i Toma nie bylo, więc jeszcze sie przebierali, a Jay i Siva sprzątali resztki zapiekanki. Nagle do salonu wleciał Tom.

- To gdzie dziś jemy? - zapytał.

- Zrobiłem rezerwację w Variete. - odpowiedział Siva.

- To co, zbieramy się? - spytałem.

- Poczekajcie na mnie! - usłyszeliśmy głos Maxa dochodzący z góry.

- To się pospiesz! Inaczej pójdziemy bez ciebie! - odrzekł Tom.

- Idę, idę!

Max dołączył do nas i razem udaliśmy się do restauracji.

 

 

(Lissa)

 

Siedziałam w pokoju i układałam resztę rzeczy. Gdy powieszałam sukienki do szafy, drzwi otworzyły się i do środka weszła Arlene.

- Ubierz się ładnie i zejdz na dół. - powiedziała tajemniczo.

- Dlaczego? Idziemy gdzieś?

- To niespodzianka. Za pół godziny zejdz na dół

- Dobrze.

Nie wiedziałam co ona knuje. Szybko przebrałam sie w lekką, zieloną sukienkę i włożyła miętowe buty na koturnach. Chwyciłam jeszcze niebieski sweterek i byłam już gotowa. Zeszłam do salonu, a tam stała juz Arlene w małej czarnej i szpilkach tego samego koloru.

- WOW! Wyglądasz super! - zachwyciłam sie jej wyglądem.

- Ty też. Zabiorę tylko torebkę i możemy iść.

- Dowiem sie w końcu gdzie mnie zabierasz?

- Zobaczysz na miejscu.

Wsiadłyśmy do jej chevroleta i pojechałyśmy nieznaną mi trasą. 10 minut pózniej Arlene zatrzymała sie przed restauracją Variete.

- Dlaczego tu przyjechałyśmy?

- To ta niespodzianka. Zjemy razem kolację.

- A z jakiej to okazji?

- Powiedzmy, że to na dobry start twojego nowego życia.

- Ale tu musi być drogo?

- Nie masz się o co martwić. - powiedziała i oddała kluczyki do auta parkingowemu. - Chodz.

Pociągnęła mnie za rękę i zaprowadziła do środka. Gdy tylko weszłam zachwyciłam się pieknem tego pomieszczenia. Złoto-wiśniowe ściany i dużo złotych dodatków nadawały restauracji elegancki klimat.

 

 

 

CDN...

 

 

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Wiem, że trochę nudne, ale w następnym rozdziale będzie sie działo!

 

 

 

Ten rozdział dedykuje moim przyjaciółką: Roxx i Dagusi, za te wszystkie szalone pomysły na nastepne rozdziały ;-)