ROZDZIAŁ 42

TYDZIEŃ PÓŹNIEJ

(Lissa)

- Nathan! Po jaką cholerę ci tyle czapek?! Jedziemy tam tylko na tydzień a nie na miesiąc! Wystarczą ci 2, a  nie 20!.

- Jak to 2? Ja mam swoje potrzeby.

- Tak? Niby jakie?

- Takie...

Powiedział i rzucił mnie na łóżko. Zaczął składać delikatne pocałunki na moich ustach, a zaraz potem schodził coraz niżej całując moją szyję i dekolt. Chwilę później znowu całował moje usta. Po moim ciele przeszły przyjemne dreszcze.

- Nath, mamy się pakować, a nie całować! - powiedziałam.

- Możemy robić jedno i drugie.

- Wiesz co? Jednak słusznie nazwałam cię zboczeńcem.

2 GODZINY PÓŹNIEJ; NA LOTNISKU

- Nathan! Rusz tą tłustą dupę, bo się spóźnimy! - wydarł się Tom.

- To nie moja wina, że Lissa mnie rozprasza! - odpowiedział.

- Ja cię rozpraszam? A kto się godzinę zastanawiał, które czapki pasują do twoich bokserek? - chłopacy zaczęli się śmiać.

- Lepiej chodźmy, bo samolot nam ucieknie. - Nath odwrócił naszą uwagę faktem, że za 20 minut odlatuje nasz samolot, więc całą grupą (czyt. Tom, Kelsey, Siva, Nareesha, Max, Elena, Jay, Nathan i ja) udaliśmy się do bramek.

Gdy już znajdowaliśmy się na naszych miejscach postanowiłam się zdrzemnąć. Siedziałam obok Nathan'a, więc oparłam głowę na jego ramieniu i zamknęłam oczy.

Jakiś nieokreślony dla mnie czas później zostałam obudzona przez Nathan'a.

- Skarbie, dolecieliśmy. - szeptał mi na ucho.

- Co? Gdzie? Jak? - zapytałam zaspana.

- Wycieczka, Hiszpania, samolot. - odparł mój ukochany.

- Nie ma to jak zwięzłość.

- Czepiasz się. Jesteśmy już w Barcelonie. Gotowa na przygodę?

Chwile później odbieraliśmy nasze bagaże na lotnisku. Jay i Tom oczywiście się wydurniali, ale bez ich odpałów każdy wyjazd byłby nudny. Max jakimś cudem zamówił taksówki i pojechaliśmy do hotelu Hesperia. Gdy weszliśmy do środka zdołałam wydusić z siebie tylko WOW! Widać chłopcy postarali się, bo musieli zarezerwować pokoje w najlepszym hotelu w Barcelonie. Gdy tak staliśmy w holu podszedł do nas mężczyzna po 30.

- Witam. Nazywam się Antonio Colunga i będę waszym przewodnikiem.

- Miło nam pana poznać. - powiedziałam.

- Jaki pan? Proszę, mówcie mi po imieniu.

- No to siema stary! - powiedział Tom i rzucił się na biednego Antonio. Rzucił, znaczy przytulił.

- Tom kretynie! Nie rzucaj się na obcych ludzi, bo się jeszcze ktoś ciebie przestraszy. - powiedział Max

- Ale nic się nie stało. - wtrącił Antonio.

- Widzisz łysy? Ja tu próbuje nowe znajomości zawierać, a ty co? Stoisz jak jakiś łysy słup i się paczysz.

- Prędzej ty tego biednego Antonio wymęczysz psychicznie, niż zawrzesz jakąś przyjaźń. - kontynuował Max.

- Ciebie jakoś nie wymęczyłem kochanie. - Tom podszedł zalotnie do Max'a i przytulił się do niego robiąc dziwną pozę.

- Bo Max ma nie za bardzo różniące się IQ od ciebie, czyli ok 20. - wtrącił Jay.

- Jak cię loczek pacne... - zaczął Max.

- Uspokójcie się idioci! - tą inteligentną wymianę zdań zakończyła Kelsey.

- Chodźcie za mną, pokaże wam wasze pokoje. - powiedział Antonio.

Udaliśmy się za nim. Nasze pokoje znajdowały się na tym samym piętrze, więc nie było problemu z szukaniem się. Siva i Nareesha oraz Tom i Kelsey dostali podwójne pokoje (chyba wiadomo dlaczego XD), a ja oczywiście dzieliłam pokój z Nathan'em. Najgorzej miała Elena, która pokój miała z Max'em i Jay'em. Biedaczka gdy się o tym dowiedziała momentalnie zbladła i prawie by zemdlała i upadła, ale w samą porę Max ją złapał.

- Dlaczego mam być z nimi w pokoju? - zapytała Elena gdy doszła już do siebie.

- Pretensje do Tom'a, bo to on zamawiał pokoje. - odparł Siva.

- Już jesteś trupem..... - Elena spojrzała na Tom'a jak na morderce chomików.

- No co? Tylko tyle było wolnych. - tłumaczył się TomTom.

- Oj tam, damy sobie radę. - Jay uśmiechnął się.

- Chyba się nas nie boisz? - Max objął Elenę.

- To w takim razie wszyscy do pokoi i rozpakować się! - powiedziałam i pociągnęłam Nath'a do pokoju.

Chłopak otworzył drzwi i weszłam do środka. Ten pokój.... przepraszam.... apartament... po prostu zwalił mnie z nóg. Ściany były kremowe, a na nich wisiały piękne obrazy. Na środku pokoju stało wielkie, podwójne łóżko, obok znajdowały się drzwi prowadzące do łazienki z wieeeelgachną wanną, a przy drzwiach wejściowych znajdowała się mała kuchnia.

Nathan postawił walizki obok łózka, a sam podszedł do mnie.

- Podoba ci się tu? - zapytał obejmując mnie od tyłu.

- Jak na razie jest fantastycznie.Niczego więcej mi nie potrzeba. - odwróciłam się twarzą do niego. - Dziękuje.

- Za co?

- Za wszystko co dla mnie robisz.

- Robię to, bo cię kocham.

Pocałowałam go namiętnie. Nath odwzajemnił pocałunek z uśmiechem. Będąc z nim czułam, że teraz wszystko będzie dobrze. Moje życie powoli zaczyna się układać...

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Hiszpania, miłość, przyjaźń, istna sielanka.... ale czy na długo?

Jak myślicie, jak potoczą się losy Lissy i Nathana?

Ja osobiście mam kilka pomysłów, ale zastanawiam się, czy nie zawiesić bloga. Jakoś ostatnio nie mam siły do pisania.....

Może w ferie odetchnę i wena powróci? Mam nadzieję ;-D